Ποίημα του Προέδρου του Συλλόγου «Η Οφιονεία» Θ. Γ. Τρίφτη, αφιερωμένο στους απανταχού Ζηλιστινούς. Ανατύπωση από το τεύχος: ‘’Η φωνή της Κυδωνιάς’’, Όργανο του Συλλόγου Κυδωνιωτών Ναυπακτίας «Η Οφιονεία» Έτος 2 φύλλο 3, Μάρτιος 1981

ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ

Πέρασες μέρες θλιβερές, μα άντεξες στο χρόνο:
ήρθαν καινιούργιες εποχές και δεν θα μείνεις μόνο.
Εμείς θα σε λατρεύουμε για πάντα στη ζωή μας
σήμα γλυκό σου στέλνουμε πως είσαι στην ψυχή μας

Η δύση είναι όμορφη κι η ανατολή μαγεία
κι όποιος στον τόπο σου βρεθεί χαρά και ευτυχία!
Αγέρας φέρνει απαλά του έλατου την αύρα
και της αυγούλας τη δροσιά στα γιούρτια στα λιβάδια.
Η Πούλια κι ο Αυγερινός φέγγουν από ψηλά
να σου θυμίζουν πάντοτε τα χρόνια τα παλιά.
Το κεφαλάρι στέκεται ακοίμητος φρουρός,
κι η Αγια-Παρασκευούλα μας προστάτης κι οδηγός!
Πρώτο απ’ όλα ήσουνα στα έξη τα χωριά,
πρωτεύουσα σε κάνανε στα χρόνια τα παλιά.

Το λέει ο κούκκος στα βουνά κι οι πέρδικες στην Καστανιά,
το λέει κι ο πετροκότσυφας ψηλά στον Άη – Λιά!
Ακούς; το λέει κι ο κότσυφας στης Γούστιανης τα μέρη
κι οι κυνηγοί σηκώνονται να παν για το καρτέρι.
Το παλληκάρι του χωριού στο σκάρο τραγουδάει
και η φλογέρα του βοσκού το ίσιο τού κρατάει.
Τ’ αηδόνι φέρνει την αυγή ξενυχτισμένο πάλι
και στης πλατείας την πηγή γεμίζει το τσουκάλι.
Το κοκορέτσι αχνιστό στην τάβλα περιμένει
Το μαστραπά που έφυγε να φέρει κοκκινέλι.

Θέλτε ν’ ακούστε τη φωνή της Κυδωνιάς να λέει
πως ήρθ’ η ώρα κι η στιγμή κοντά της να σας φέρει;
Κουράστηκα να καρτερώ το Μάη τον Απρίλη
Ο χρόνος είναι λιγοστός και η ζωή μου (μας) λίγη…
Αγαπημένο μας χωριό μην κλαις και μη λυπάσαι,
εμείς θα είμαστε κοντά, αυτό να το θυμάσαι!

Ο Σύλλογός μας έγινε εσένα να φροντίζει
Να σ’ ανεβάσει πιο ψηλά, εκεί που σου αξίζει!

Κατηγορίες: stories